Gediscrimineerd gehandicapt eenzaam tiener meisje

Een meisje met lichamelijk handicap wil graag met kinderen van haar eigen leeftijd om gaan. Daarom leek het haar leuk om lid te worden van een vereniging die dans les geeft. Ze weet dat ze gehandicapt is en helaas in een rolstoel zit maar het gaat haar erom dat ze opgenomen wordt door de groep en gewoon plezier kan hebben.

Ouders hebben gezorgd dat ze lid is geworden van een vereniging bij haar in het dorp. In het begin leek dit goed te gaan maar op den duur gaf de vereniging aan niet om te kunnen gaan met gehandicapten en dat ze niet meer welkom was.

Dit kwam als een extreme schok voor de ouders en natuurlijk ook voor het meisje. Omdat de ouders zagen dat hun dochter toch enorm veel plezier had met de lessen die ze gehad heeft, zijn ze verder op zoek gegaan naar een vereniging die haar toch wel zou accepteren. De ouders dachten deze gevonden te hebben in een naburig dorp. Het bestuur van de vereniging zegt voor iedereen open te staan en iedereen is welkom ongeacht wat ze mankeren. Het bestuur  heeft haar dan ook toegelaten tot de vereniging. 

Maar bij de eerste keer dat ze kwam kijken bij de les werd direct door de juf aangegeven dat ze niks voor haar kan betekenen. Ze gaf aan niet te weten hoe ermee te handelen en adviseert om een groep te vinden waar alle kinderen in een rolstoel zitten. 

De ouders hebben contact opgenomen met de vereniging en die waren zeer kwaad dat de juf dit gezegd heeft maar zeggen er ook niet veel aan te kunnen doen. De juf is de gene die beslist wie ze wel of niet les geeft.

De ouders hebben rond gebeld naar meerdere andere verenigingen en helaas bleek dit geen sinecure te zijn maar meer regelmaat. Geen enkele vereniging heeft toegezegd haar te willen accepteren zoals ze is. 

Ditzelfde probleem hebben de ouders ook al gehad met scholen. Het meisje is vrijgesteld van onderwijs en krijgt thuis onderwijs door een juf. Maar voor de sociale en maatschappelijke omgang is het goed dat het meisje omgaat met haar eigen leeftijdsgenoten. Maar dit leek makkelijker dan het in werkelijkheid bleek te zijn. Meerdere scholen hebben haar geweigerd met de reden dat ze niet om kunnen gaan met gehandicapte kinderen. Ook al zijn er meerdere gespecialiseerde hulpen bij dit meisje aanwezig. 

Nu eindelijk, na geweigerd te zijn door 4 scholen, is ze geaccepteerd op een school en gaat ze hier 1 keer per week een uurtje heen. Op deze manier leert ze de kinderen van haar eigen leeftijd kennen. Ook leren de kinderen van de school hoe het is om gehandicapt te zijn. Goed voor alle partijen. Maar deze strijd heeft wel 7 jaar geduurd. 

Ook weten wij uit ervaring dat scholen niet staan te wachten op kinderen met een handicap. Ook al bestaat er zoiets als passend onderwijs. Kinderen met een handicap worden op deze manier in een hoekje gedrukt en komen totaal in een isolement te zitten. 

Dit lijkt mij niet de manier hoe dat er met gehandicapten om gegaan dient te worden.